در صورت اتکا بر سیستم کنترل داخلی، آزمون های محتوا محدودتر و در صورت عدم اتکا بر آن، آزمون های محتوا گسترده تر پیش بینی می گردد.
ـ در مرحله برنامه ریزی، حسابرس با تعیین خطر قابل پذیرش حسابرسی خطر عدم کشف را برآورد می کند.
ـ حسابرس برای تدوین طرح کلی حسابرسی باید خطر ذاتی را در سطح صورت های مالی برآورد کند و برای تدوین برنامه حسابرسی، این برآورد را به مانده حساب ها و گروه های معاملات ربط دهد.
ـ هدف اصلی حسابرس از ارزیابی خطر کنترل، برآورد خطر عدم کشف است.
ـ اهمیت با خطر حسابرسی و حدود آزمون های محتوا رابطه معکوس دارد.
ـ خطر قابل پذیرش حسابرسی و سطح اطمینان مکمل یکدیگرند.
ـ خطر قابل پذیرش حسابرسی با سطح اطمینان رابطه معکوس دارد.
ـ خطر قابل پذیرش حسابرسی با خطر عدم کشف رابطه مستقیم دارد.
ـ خطر قابل پذیرش حسابرسی با شواهد حسابرسی رابطه معکوس دارد.
ـ میزان خطر ذاتی و خطر کنترل در تعیین خطر قابل پذیرش حسابرسی موثر نیست.
ـ خطر قابل پذیرش حسابرسی با خطر عدم کشف ناشی از آزمون جزئیات رابطه مستقیم دارد.
ـ چنانچه سطح قابل پذیرش خطر عدم کشف کاهش یابد، میزان اطمینانی که مستقیماً از آزمون های محتوا بدست می آید باید افزایش یابد.
ـ بین خطر عدم کشف بررسی تحلیلی و خطر عدم کشف آزمون جزئیات معاملات رابطه معکوس و بین خطر عدم کشف بررسی تحلیلی و حجم شواهد حسابرسی رابطه مستقیم برقرار است.
ـ آزمون های محتوا، روش های حسابرسی هستند که با افزایش خطر عدم کشف، افزایش خواهند یافت.
ـ آزمون های محتوا با خطر عدم کشف رابطه معکوس دارد. حدود آزمون های محتوا یعنی استفاده از نمونه های بزرگتر یا کوچکتر. نوع و ماهیت آزمون های محتوا یعنی اجرای آزمون جزئیات معاملات به جای بررسی تحلیلی.
ـ هدف آزمون جزئیات معاملات که به عنوان آزمون های محتوا انجام می شود عبارت است از کشف اشتباهات و یا تحریف های با اهمیت در صورت های مالی.
ـ شواهد حسابرسی عبارت است از اطلاعات جمع آوری شده که فرض حسابرس را تایید یا رد می کند.
ـ شواهد حسابرسی معمولاً ماهیتی متقاعد کننده دارند نه قطعی.
ـ شواهد حسابرسی معمولاً از طریق ترکیب مناسبی از آزمون کنترل های داخلی و آزمون های محتوا گردآوری می شود.
ـ هدف حسابرسی از گردآوری شواهد حسابرسی، محدود کردن خطر حسابرسی است.
ـ کمیت شواهد حسابرسی با کیفیت آن ها رابطه معکوس دارد.
ـ میزان شواهد حسابرسی با مبلغ مورد رسیدگی رابطه مستقیم و با خطرهای ذاتی و کنترل رابطه مستقیم دارد.
ـ قابل اطمینان بودن شواهد حسابرسی به معتبر و مربوط بودن آنها بستگی دارد.
ـ حسابرسان با انجام آزمون رعایت روش ها از اعمال موثر سیستم کنترل داخلی صاحبکار اطمینان حاصل می کند.
ـ قابل اتکاترین شواهد حسابرسی، مشاهدات حسابرس است.
ـ مدارک کتبی مهمترین نوع شواهدی است که حسابرسان بر آن اتکا می کند.
ـ سندرسی یعنی آن که حسابرس از وجود اسناد و مدارک مثبته برای معاملات واحد مورد رسیدگی اطمینان حاصل نماید.
ـ امروزه حسابرس در مقایسه با گذشته بر سندرسی تاکید کمتری دارد.
ـ روش های تحلیلی بهترین روش جمع آوری شواهد حسابرسی است. اجرای روش های تحلیلی در تمام حسابرسی های مالی توصیه می شود.
ـ روش های تحلیلی عبارت است از تجزیه و تحلیل نسبت ها و روندهای عمده، شامل پی جویی نوسانات و روابط مالی و غیر مالی بدست آمده که با سایر اطلاعات مربوط، مغایرت دارد.
ـ به طور معمول استفاده از روش های تحلیلی در رسیدگی به صورت سود و زیان کاربرد بیشتری دارد.
ـ برای تعیین روابط بین اقلام ترازنامه از تجزیه و تحلیل نسبت ها و برای تعیین روابط بین اقلام صورت سود و زیان از تجزیه و تحلیل روندها استفاده می شود.
ـ از جمله دلایل اجرای روش های تحلیلی شناسایی احتمال وجود معاملات غیر عادی است.
ـ هدف اجرای روش های تحلیلی در مرحله برنامه ریزی عبارت است از افزایش شناخت حسابرس از نوع فعالیت صاحبکار.
ـ ساده ترین و قاطع ترین روش کسب شواهد حسابرسی محاسبه مجدد است.
ـ چنانچه حسابرس مستقل بخواهد از نتایج کار کارشناس استفاده کند، باید صلاحیت حرفه ای و بی طرفی وی را ارزیابی کند.
ـ جویا شدن اطلاعات از اشخاص آگاه درون یا بیرون از واحد مورد رسیدگی پرس و جو نامیده می شود.
ـ در حسابرسی صورت های مالی بر اساس استانداردهای حسابرسی، دریافت تاییدیه مدیران در تمام سال های مورد رسیدگی الزامی است.
ـ تاییدیه مدیران باید بر روی سربرگ واحد مورد رسیدگی و خطاب به حسابرس باشد.
ـ تاریخ تاییدیه مدیران باید با تاریخ گزارش حسابرس یکی باشد.
ـ تاییدیه مدیران معمولاً توسط هئیت مدیره امضا می شود.
ـ در صورتی که تاییدیه مدیران در جلسه هئیت مدیره تصویب شده باشد، باید توسط نمایندگانی از اعضای هئیت مدیره امضا شود.
ـ علت اصلی اخذ تاییدیه مدیران عبارت است از کاهش احتمال تفسیر نادرست مدیریت از مسئولیت خویش در قبال صورت های مالی.
ـ اخذ گواهینامه مدیران (تاییدیه مدیران) به منظور تایید مجدد صورت های مالی و اعلام اینکه کلیه وقایع مالی و تعهدات در صورت های مالی و یادداشت های پیوست درج شده است.
ـ مسئولیت شناسایی و افشای روابط با اشخاص وابسته و معاملات انجام شده با آنان بر عهده مدیریت واحد مورد رسیدگی است.
ـ فهرست اشخاص وابسته باید برای مراجعات بعدی در پرونده دایمی حسابرسی نگهداری شود.
ـ در انتخاب نمونه آزمایشی در حسابرسی، انتخاب نمونه بستگی به کفایت کنترل های داخلی دارد.
ـ هدف اولیه از طبقه بندی اقلام برای نمونه گیری در حسابرسی کاهش اثر پراکندگی در کل جامعه است.
ـ حداکثر اشتباه موجود در جامعه که حسابرس حاضر به پذیرش آن می باشد و با وجود آن، باز هم بر این باور است که نتایج حاصل از نمونه، هدف حسابرسی را برآورده می کند، اشتباه قابل تحمل نامیده می شود.
ـ هرچه اشتباه قابل تحمل ارزیابی شده توسط حسابرس بزرگتر باشد، اندازه نمونه باید کوچکتر باشد.
ـ اشتباه قابل تحمل با اندازه نمونه، رابطه معکوس دارد.
ـ احتمال این که حسابرسان بر اساس نمونه گیری به نتیجه ای متفاوت از نتیجه حاصل از رسیدگی به کل جامعه دست یابند، خطر نمونه گیری نامیده می شود.
ـ خطر نمونه گیری با اندازه نمونه، رابطه معکوس دارد.
ـ در صورت اتکای بیش از واقع بر سیستم کنترل داخلی، خطر کنترل در سطح پایین تعیین می شود و حجم آزمون های محتوا کاهش می یابد.
ـ خطر رد کردن نادرست به کارایی حسابرسی و نه به موثر بودن رسیدگی ها مربوط می شود.
ـ چنانچه برآورد اولیه از خطر کنترل پایین باشد، اندازه نمونه در آزمون کنترل ها افزایش می یابد.
ـ هنگامی که برآورد اولیه از خطر کنترل بالا باشد آزمون کنترل ها انجام نمی شود.
ـ هنگامی که برآورد اولیه از خطر کنترل بالا باشد، تعداد نمونه ها در آزمون های محتوا افزایش می یابد.
ـ تعداد اقلام جامعه معمولاً اثری بر اندازه نمونه در آزمون های محتوا ندارد.
ـ هدف اولیه حسابرسان از مستندسازی کاربرگ ها فراهم آوردن شواهد لازم برای پشتیبانی از اظهارنظر خود و شواهد مربوط به انجام حسابرسی طبق استانداردهای حسابرسی است.
ـ کاربرگ های حسابرسی باید به گونه ای طراحی شود که متناسب با شرایط موجود و نیازهای حسابرسی در هر کار حسابرسی باشد.
ـ میزان و حجم کاربرگ های حسابرسی به قضاوت حرفه ای حسابرسان بستگی دارد.
ـ مراقبت و نگهداری کاربرگ های حسابرسی بر عهده حسابرس مستقل است.
ـ کاربرگ نهایی، جدول اصلی کنترل و تلخیص تمام کاربرگ های پرونده است و به عنوان ستون فقرات مجموعه کاربرگ های حسابرسی محسوب می شود.
ـ کاربرگی که یکی از سرفصل های عمده صورت های مالی را منعکس می کند، کاربرگ اصلی است.
ـ اقلام تشکیل دهنده مانده های هر یک از حسابها در کاربرگ فرعی درج می شود.
ـ اطلاعات بدست آمده از طریق سندرسی، اجرای روش های تحلیل، مشاهده عینی دارایی ها و سایر موارد صورت گرفته طبق برنامه حسابرسی، در کاربرگ فرعی منعکس می شود.
ـ از کاربرگ تجزیه و تحلیل جهت بررسی، تشخیص و طبقه بندی کلیه اقلام بدهکار و بستانکار مندرج در یک حساب دفتر کل استفاده می شود.
ـ کاربرگی که برای اثبات ارتباط بین دو قلم کسب شده از منابع مختلف مورد استفاده قرار می گیرد، کاربرگ صورت مغایرت نامیده می شود.
ـ صورتجلسات مجامع عمومی و هئیت مدیره، نمونه ای از مدارک موید محسوب می شوند.
ـ به منظور حصول اطمینان از رعایت استاندارد های حسابرسی در انجام عملیات حسابرسی، موسسات حسابرسی باید به سیاست ها و روش های کنترل کیفیت اتکا نمایند.
ـ حدود سیاست های کنترل کیفیت به اندازة موسسه، ساختار سازمانی، نوع و ماهیت خدمات حرفه ای و رابطه منافع و مخارج در آن موسسه بستگی دارد.
ـ تقسیم کار از ارکان سیستم کنترل کیفیت یک موسسه حسابرسی است که هنگام تعیین روش ها و خط مشی های کنترل کیفیت باید در نظر گرفته شود.
ـ هدایت کار، بررسی و سرپرستی کار صرفاً روش های کنترل کیفیت در سطح هر کار حسابرسی هستند.
ـ بررسی همپیشگان به منظور اطمینان به کنترل کیفیت کار حسابرس انجام می شود.
ـ موفق باشید و به توانایی های خود کم بها ندهید.
کلمات کلیدی:
